Het gebied van de Brabantse Wal valt vooral op door zijn steilrand, een abrupte overgang van de hoger gelegen zandgronden naar de lager gelegen zeekleipolders. Bij Woensdrecht klimt het terrein op de Hoogenberg tot wel 39 meter boven het zeeniveau (NAP).
KENMERKEN
Het gebied kenmerkt zich door een afwisseling van bosgebieden, heidevelden, stuifzandgebieden en vennetjes. Verspreid over de Brabantse Wal liggen statige buitenhuizen waaronder het landgoed Mattemburg. Meer naar het noorden liggen restanten van verdedingingslinies uit de 16e eeuw (bijvoorbeeld Fort De Roovere) en later, de Zuiderwaterlinie.
Deze bodem staat ook gekend om zijn uitzonderlijke aspergeteelt, een hoogstaand ingrediënt voor tal van streekgerechten.
ONTSTAAN
Deze steilrand, ook wel ‘hoge rand’ en ‘zoom’ genoemd, is ontstaan door erosie van de rivier de Schelde. Het verband met de Schelde is duidelijk door de ligging van de Laat-Pleistocene Schelde aan de voet van de Wal, met als gevolg verdere erosie van de steilrand, maar ook afzetting van belangrijke rivierduincomplexen op de hoge kant van de Wal. Na de klim gaat het landschap terug over in uitgestrekte polders.
LIGGING
De Brabantse Wal is de westelijke begrenzing van het hoger gelegen Brabants zandplateau. Het gebied strekt zich uit van het uiterste westen van de provincie Noord-Brabant, over de Belgische grens in het zuiden, tot aan het poldergebied rond Steenbergen in het noorden. De steilrand loopt van Ossendrecht langs Hoogerheide, Woensdrecht, Bergen op Zoom en Halsteren tot Steenbergen.
De Stichting heeft als doelstelling de Brabantse Wal een ruime bekendheid te geven en tevens de natuur- en cultuurwaarden van het landschap die waardering te geven die zij verdienen en te behouden, te herstellen en/of te versterken.
De Dintelse Gorzen en het Markiezaat zijn voorbeelden van voormalige getijdengebieden die door het wegvallen van de getijdenwerking als het ware zijn gefossiliseerd. De vroegere landvormen (geomorfologie) beantwoorden daardoor niet meer aan huidige processen in het gebied. Het gebied kan dienen als ‘veldlaboratorium’ om de gevolgen te demonstreren van het effect van het wegvallen van de getijdenwerking op de ontwikkeling van een voormalig getijdengebied. Niet alleen op aardkundig maar ook op bijvoorbeeld ecologisch en bodemkundig vlak. In het gebied zijn nog de patronen herkenbaar van de vroegere getijdengeulen en -kreken. De huidige processen van verlanding, bodemrijping en ontzilting zijn ook goed zichtbaar. Ook de verschillen in beheer zijn duidelijk waarneembaar. In het Markizaat vindt begrazing plaats waardoor het gebied open is gebleven. In de Dintelse Gorzen is dat niet geval waardoor het gebied sterk begroeid is geraakt. In het oosten van het Markizaat liggen De Duintjes. Deze zijn bijzonder als jonge kustduinen die zich ver landinwaarts in een estuarium hebben gevormd.
Bij Wouw zijn de duidelijk ingesneden beekdalen van de Smalle Beek en het Loopje nog duidelijk zichtbaar in het open licht golvende dekzandlandschap uit de laatste ijstijd.
|
|
