Otheense kreek

De Otheense Kreek is een krekensysteem in Zeeuws-Vlaanderen. De monding van de kreek ligt aan de oostkant van Terneuzen. Ongeveer een kilometer landinwaarts splitst de kreek zich in twee zijtakken. De zuidelijke tak loopt naar Axel. De oostelijke aftakking loopt via Zaamslag naar het zuiden. Een groot deel van het krekensysteem is nog watervoerend en veel kilometers landinwaarts te volgen zonder onderbrekingen. Het landschap van Zeeuws-Vlaanderen bestaat uit een zandgebied uit de laatste ijstijd dat tussen 6500 en 2800 jaar geleden door zeespiegel- en grondwaterstijging bedekt raakte door een uitgestrekt veenmoeras. Vanaf zo’n 2600 jaar geleden, waren er grote zee-inbraken en vormden zich grote getijdengeulen, waaronder de Honte, de voorloper van de huidige Westerschelde. Via die getijdengeulen zette de zee een kleipakket af en ontstond er een schorrengebied. De Honte had verschillende kleinere aftakkingen. Op de plaats van de huidige Otheense Kreek lag een natuurlijke zijtak van de Honte, de Notense geul, waaraan ook het dorp Noten lag. De vroegst bekende schriftelijke vermelding van dat dorp, ook bekend als Othene, stamt uit 1160 n.Chr. Het dorp verdween door een stormvloed in 1214 in zee, waarna Nieuw-Othene gesticht werd. 

51.315442069179, 3.8631869991211

Zicht op de Otheense kreek door de bossen

Militaire inundaties

In de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) woedde de strijd voor de onafhankelijkheid van de Noordelijke Nederlanden van de Spaanse koning. Om het Spaanse leger te verdrijven en heroverde steden te beveiligen, braken ze op verschillende plaatsen in Zeeuws-Vlaanderen dijken en sluizen door. In 1584 werd zo’n doorbraak gemaakt bij Nieuw-Othene. Vanaf daar bereikte het zeewater kilometers landinwaarts Zouterspuije (het huidige Spui) en ontwikkelde zich de Otheense Kreek. Door getijdenwerking ontstond uit de eerste geul een groot krekensysteem.  

 Braakman and Hellegat hoogtekaart

Afdamming en oorspronkelijk reliëf

In tegenstelling tot veel andere getijdengeulen waar er al vroeg land gewonnen werd door verschillende kleine inpolderingen, is het ruim 1350 hectare grote gebied rond de Otheense Kreek in 1650 in één keer ingepolderd, en de kreek zelf werd afgedamd. Zo ontstond de Zaamslagpolder. Doordat het krekensysteem integraal afgesloten werd, werd het hele gebied tegelijk afgesloten voor de aanvoer van sediment (zand en klei). Daardoor bleef het oorspronkelijke reliëf helemaal bewaard en zijn veel kreken nog watervoerend: de zee had niet langer toegang om sediment aan te voeren voor opslibbing. 

Bezoek via: Kraagdijk, Terneuzen