Tussen Zuiddorpe en Koewacht slingert zich een smalle waterloop door het landschap: de Moerspuische Watergang. Deze oude vaarweg is een overblijfsel van het Moerspui, een natuurlijke getijdengeul die ooit Axel met Gent verbond. In de middeleeuwen en daarna was het een belangrijke route voor het transport van veen, turf en andere goederen.
Tijdens de Tachtigjarige Oorlog ontdekten ook de Spanjaarden het strategische belang van deze waterloop: langs de oevers verschenen meerdere forten, gebouwd om de doorgang te controleren en te verdedigen.
Na de inpolderingen bleef de Moerspuische Watergang bestaan als landschappelijke lijn, een waterader die nu uitmondt in de Zoute Vaart en de Grote Kreek. Vandaag is het een verstilde plek, omgeven door graslanden en bossen die worden beheerd door Staatsbosbeheer.
De Moerspuische Watergang is een stille getuige van hoe waterwegen het landschap en de economie bepaalden. Het toont hoe natuurlijke geulen werden ingezet voor handel, verdediging en verbinding en hoe die structuren, zelfs na inpoldering, het landschap blijven tekenen.